Kompletna pustka muzyczna (jeśli była jakakolwiek ścieżka muzyczna, to nie zauważyłem) sprawiła, że miałem wrażenie, jakbym oglądał amerykańską wersję "Kobry". Zwłaszcza że jest mocno przegadany.

Fabuła całkiem ciekawa, książki co prawda nie czytałem, jedynie streszczenie, ale jak widać twórcy dokonali sporych zmian. Cała intryga owszem, na plus, ale np. "wycięto" pewien fragment, właśnie powodując, że film przegadany jest jeszcze bardziej - główny bohater ma jechać nad jezioro, zamiast tego jedzie do głównej bohaterki, gdzie wszystko jej opowiada.

Marlowe nie tyle cyniczny, co wręcz chamski i bezczelny, wzbogaca film o aspekt humorystyczny, dla mnie wypada na plus. Aktorsko pan Montgomery znacznie lepiej wypadł moim zdaniem, niż wielu widzów go ocenia, a pani grająca Adrienne po prostu rewelacyjna.

Zdjęcia są chyba głównym atutem filmu - twórcy nie tylko wpadli na pomysł filmowania z perspektywy głównego, ale też świetnie się z tego pomysłu wywiązali. Najciekawsze były ujęcia pod takim kątem, aby główny bohater "widział" się kątem oka w lustrze.

Wracając to scenariusza - najbardziej podoba mi się ostatnia scena. Trochę irytująca jest w filmach noir maniera trzymania bohatera na muszce pistoletu i wdawania się w długie rozmowy albo wygłaszanie monologów, zamiast po prostu strzelić - tak, wiem, że to inny gatunek niż western, ale nie powinno to trwać długo i wyglądać sztucznie. W tym przypadku twórcy doskonale wybrnęli z tej sytuacji - główny czarny charakter kompletnie się pogubił i nie wie, jak całą sytuację rozegrać, jak "zainscenizować" scenę zbrodni, wreszcie dokonuje, niekoniecznie najmądrzejszego (dla siebie) wyboru.